Kampüssüzler, bilginin disiplinlere ayrıştırılmasına karşı bilginin bütünselliğini ve ilişkisel yapısını savunur. Doğa bilimleri, toplumsal bilimler, sanat ve edebiyat disiplinlerinin keskin hatlarla ayrışmasını reddeder.

​

Yüksek öğretimde alışkın olduğumuz, konusunda “uzman” bir akademisyenin dinleyici konumundaki öğrencilere seminer vermesi şeklindeki öğrenme- öğretme biçimlerine karşı, öğrenenlerin etkileşiminden bilgiyi birlikte üretmeye evrilen bir öğrenme ortamı yaratma kaygısıyla ortaya çıkar.

​

Öğrenmenin, kuram ve pratiğin birbirini karşılıklı desteklediği ve geliştirdiği bir süreç olarak ilerlemesini ilke edinir. Kampüssüzler bilginin derlenme ve oluşturulma sürecinden yaygınlaştırılmasına uzanan tüm aşamalarda ayrışmanın yerine bütünlüklü, karşılıklı ve ilişkisel çalışmayı hedefler.

​

Bilgiyi aktarılan bir meta gibi görmeyen, ancak toplumsal etkileşim içinde üretilebileceğinin farkında olan Kampüssüzler dinamik bir süreç öngörür. Kolektif bir çalışma, üretme ve paylaşım süreci hedefler, bilginin ilişkiselliği üzerinden derinleşmeyi savunur. Bu öğrenme ortamında dersi “sunan” öğretmen ve dersi “dinleyen” öğrenciler yerine kolektif bir faaliyet içindeki katılımcılar vardır. Bu tür bir öğrenme ve bilimsel bilgi üretme ortamının hazırlanması birlikte defalarca çalışmayı gerektiren ve zaman alan süreçlerdir.

​

Böyle bir yöntemi üretirken öğrenmemiz, soru sormamız, alışkanlıklarımızdan vaz geçmemiz, alternatif yöntemlere dair okumamız gerekir. Farklı bir yöntemin üretimi için deneyerek ve zaman zaman yanılarak, eleştirerek ve çalışarak devam etmekteyiz.